га́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
га́начны |
га́начная |
га́начнае |
га́начныя |
| Р. |
га́начнага |
га́начнай
га́начнае |
га́начнага |
га́начных |
| Д. |
га́начнаму |
га́начнай |
га́начнаму |
га́начным |
| В. |
га́начны (неадуш.)
га́начнага (адуш.) |
га́начную |
га́начнае |
га́начныя (неадуш.)
га́начных (адуш.) |
| Т. |
га́начным |
га́начнай
га́начнаю |
га́начным |
га́начнымі |
| М. |
га́начным |
га́начнай |
га́начным |
га́начных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
га́начны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ганка. Ганачныя слупкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
Прыбудова перад уваходам у хату ў выглядзе пляцоўкі з прыступкамі.
|| памянш. га́начак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. га́начны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узга́начча Месца, дзе быў ганачны памост, ганак (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)