галышо́м

прыслоўе, утворана ад назоўніка

станоўч. выш. найвыш.
галышо́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галышо́м нареч., разг. нагишо́м, голышо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галышо́м, прысл.

Разм. Будучы голым, без вопраткі. Сядзець галышом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галышо́м прысл гл галякoм

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нагишо́м нареч. галышо́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

голышо́м нареч., разг. галышо́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pebbly [ˈpebli] adj. пакры́ты галышо́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

галы́ш

‘гладкі камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галы́ш галышы́
Р. галыша́ галышо́ў
Д. галышу́ галыша́м
В. галы́ш галышы́
Т. галышо́м галыша́мі
М. галышы́ галыша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галы́ш

‘голы чалавек, голае дзіця’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галы́ш галышы́
Р. галыша́ галышо́ў
Д. галышу́ галыша́м
В. галыша́ галышо́ў
Т. галышо́м галыша́мі
М. галышу́ галыша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

golas

м. галыш;

na ~a разм. галышом; галяком

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)