галу́біцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. галу́блюся галу́бімся
2-я ас. галу́бішся галу́біцеся
3-я ас. галу́біцца галу́бяцца
Прошлы час
м. галу́біўся галу́біліся
ж. галу́білася
н. галу́білася
Загадны лад
2-я ас. галу́бся галу́бцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час галу́бячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галу́біцца несов., разг. (взаимно) не́жничать, ласка́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галу́біцца, ‑біцца; незак.

Нар.-паэт. Мілавацца, песціць, лашчыць адзін аднаго. [Міхась (да Адася і Надзі):] Ну, галубкі, досыць галубіцца вам! Прызнавайцеся, калі вяселле ваша гуляем? Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галу́біцца разм zärtlich sein; zärtlich tun*; líebkosen vt неаддз

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мілава́цца, -лу́юся, -лу́ешся, -лу́ецца; -лу́йся; незак.

Лашчыцца, галубіцца, абнімацца, праяўляць узаемную любоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ласка́ться ла́шчыцца; (взаимно) мілава́цца, галу́біцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́біцца, чублюся, чубішся, чубіцца; незак.

Разм. Біцца; сварыцца. [Мер’ема:] Хто галубіцца, той і чубіцца. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czulić się

незак. галубіцца, мілавацца, ласкацца, лашчыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Ла́сіцца ’лашчыцца, песціцца, мілавацца, галубіцца’ (Гарэц., Др.-Падб., Нас.), ’смакаваць, каштаваць’ (Яруш.), любан. ’ласавацца’ (Нар. словатв.). Укр. ласити ’вабіць’, ласитися ’квапіцца’, рус. пск. ласить ’ліслівіць, падлізвацца’, наўг. ’жыць у раскошы’, польск. łasić się ’лашчыцца’, ’ліслівіць’. Паўн.-слав. łasili sę (Слаўскі, 5, 18–19). Да ласы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́жничать несов., разг.

1. (любезничать) заляца́цца (да каго), гавары́ць кампліме́нты (каму); (взаимно) галу́біцца, мілава́цца, пе́ставацца;

2. (деликатничать) даліка́тнічаць; (церемониться) цырымо́ніцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)