гала́ндцы, -аў, адз. -дзец, -дца, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Галандыі (Нідэрландаў).
|| ж. гала́ндка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.
|| прым. гала́ндскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гала́ндка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гала́ндка |
гала́ндкі |
| Р. |
гала́ндкі |
гала́ндак |
| Д. |
гала́ндцы |
гала́ндкам |
| В. |
гала́ндку |
гала́ндак |
| Т. |
гала́ндкай
гала́ндкаю |
гала́ндкамі |
| М. |
гала́ндцы |
гала́ндках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
гала́ндцы, ‑аў; адз. галандзец, ‑дца, м.; галандна‑, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. галандкі, ‑дак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Галандыі (Нідэрландаў).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГАЛА́НДЦЫ,
нацыя, асн. насельніцтва Нідэрландаў (больш за 11,62 млн. чал.). Агульная колькасць 12,83 млн. Чал. (1987). Гавораць на нідэрландскай мове. Вернікі пераважна пратэстанты.
т. 4, с. 450
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гала́ндзец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гала́ндзец |
гала́ндцы |
| Р. |
гала́ндца |
гала́ндцаў |
| Д. |
гала́ндцу |
гала́ндцам |
| В. |
гала́ндца |
гала́ндцаў |
| Т. |
гала́ндцам |
гала́ндцамі |
| М. |
гала́ндцу |
гала́ндцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
гала́ндзец,
гл. галандцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Dutch1 [dʌtʃ] n.
1. нідэрла́ндская мо́ва
2. the Dutch гала́ндцы, нідэрла́ндцы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нідэрла́ндцы, ‑аў; адз. нідэрландзец, ‑дца, м.; нідэрландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. нідэрландкі, ‑дак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Нідэрландаў (Галандыі); галандцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРУ́БА
(Aruba),
уладанне Нідэрландаў на аднайм. востраве ў архіпелагу М. Антыльскіх а-воў у паўд. частцы Карыбскага м. Пл. 193 км², нас. 65 тыс. чал. (1993). Адм. ц. — г. Араньестад. У складзе насельніцтва пераважаюць негры і мулаты, жывуць таксама іспанцы, галандцы, кітайцы і інш. Афіц. мова нідэрландская, пашыраны мовы мясц. крэолаў (пап’ямента), ісп. і англійская. Пануючая рэлігія — каталіцызм. Нац. свята — Дзень сцяга Арубы (18 сак.).
Вулканічны востраў выш. 188 м, акружаны рыфамі, рэльеф узгорысты. Клімат субэкватарыяльны, сярэднямесячныя т-ры 26—28 °C, ападкаў 500—600 м за год. Працуюць прадпрыемствы па ачыстцы нафты, вырабе цыгарэт, спіртных (ром) і безалкагольных напіткаў, суднаверф. Сельская гаспадарка развіта слаба з-за малой урадлівасці глебаў і недахопу прэснай вады. Вырошчваюць алоэ, якое выкарыстоўваюць у касметычных і фармацэўтычных вырабах. Нязначная жывёлагадоўля. Развіта рыбалоўства. Турызм. Асн. частка прадуктаў харчавання імпартуецца. Даўж. аўтадарог каля 380 км. Гал. порт — Араньестад, побач міжнар. аэрапорт. Гандлёвыя партнёры — Венесуэла, ЗША Нідэрланды, Вялікабрытанія. Цесныя эканам. сувязі з федэрацыяй Нідэрландскіх Антыльскіх а-воў. Грашовая адзінка — арубскі гульдэн (фларын).
Задоўга да адкрыцця еўрапейцамі в-аў Аруба насялялі індзейцы, якія ўпрыгожылі пячоры малюнкамі, што па старажытнасці не саступаюць дагістарычным малюнкам у пячорах Альтаміры (Іспанія) і Ласко (Францыя). У 1499 Іспанія аб’явіла востраў сваім уладаннем. У 1634 захоплены галандцамі. Да пач. 19 ст. востраў неаднаразова мяняў дзярж. прыналежнасць, з 1816 уладанне Нідэрландаў. Да 1863 быў буйным цэнтрам гандлю рабамі ў Вест-Індыі. Да 1986 Аруба ўваходзіла ў склад федэрацыі Нідэрландскіх Антыльскіх а-воў. З 1.1.1986 мае статус тэр. Нідэрландаў з унутр. самакіраваннем. Асн. паліт. партыі — Выбарчы рух народа і Народная партыя Арубы; Федэрацыя прафсаюзаў в-ва Арубы і інш.
т. 1, с. 514
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)