галадра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм., пагард.).

Абадранец, бядняк.

|| ж. галадра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галадра́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галадра́нец галадра́нцы
Р. галадра́нца галадра́нцаў
Д. галадра́нцу галадра́нцам
В. галадра́нца галадра́нцаў
Т. галадра́нцам галадра́нцамі
М. галадра́нцу галадра́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галадра́нец, -нца м., прост., груб. голодра́нец, оборва́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галадра́нец, ‑нца, м.

Разм. пагард. Бядняк, абадранец. Хто ж Рыгор з сябе? Лапатнік, балагол, галадранец. Гартны. Паўліна Сямёнаўна таксама ціха адказала. — Галадранцы, ды яшчэ, можа, астрожнікамі будуць! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галадра́нец м разм Hábenichts m - і -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

голодра́нец прост. галадра́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галадра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да галадранец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nędzarz

м. бядняк, галота, галадранец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oberwaniec

м. абадранец, галадранец, абшарпанец; галапуп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

галга́н, ‑а, м.

Уст. лаянк. Галадранец; нягоднік. Пан пачынае з высокага ганка: — Як ты асмеліўся, галган пракляты, каля палаца хадзіць панібратам? Дубоўка. — Хапай, хапай яго, галгана! — закрычаў пан на лёкая. — Гэта ж Рымша! Якімовіч.

[З польск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)