«Летапіс газетных артыкулаў»

т. 9, с. 221

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

газе́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. газе́тны газе́тная газе́тнае газе́тныя
Р. газе́тнага газе́тнай
газе́тнае		 газе́тнага газе́тных
Д. газе́тнаму газе́тнай газе́тнаму газе́тным
В. газе́тны (неадуш.)
газе́тнага (адуш.)		 газе́тную газе́тнае газе́тныя (неадуш.)
газе́тных (адуш.)
Т. газе́тным газе́тнай
газе́тнаю		 газе́тным газе́тнымі
М. газе́тным газе́тнай газе́тным газе́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тэлевізі́йна-газе́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тэлевізі́йна-газе́тны тэлевізі́йна-газе́тная тэлевізі́йна-газе́тнае тэлевізі́йна-газе́тныя
Р. тэлевізі́йна-газе́тнага тэлевізі́йна-газе́тнай
тэлевізі́йна-газе́тнае		 тэлевізі́йна-газе́тнага тэлевізі́йна-газе́тных
Д. тэлевізі́йна-газе́тнаму тэлевізі́йна-газе́тнай тэлевізі́йна-газе́тнаму тэлевізі́йна-газе́тным
В. тэлевізі́йна-газе́тны (неадуш.)
тэлевізі́йна-газе́тнага (адуш.)		 тэлевізі́йна-газе́тную тэлевізі́йна-газе́тнае тэлевізі́йна-газе́тныя (неадуш.)
тэлевізі́йна-газе́тных (адуш.)
Т. тэлевізі́йна-газе́тным тэлевізі́йна-газе́тнай
тэлевізі́йна-газе́тнаю		 тэлевізі́йна-газе́тным тэлевізі́йна-газе́тнымі
М. тэлевізі́йна-газе́тным тэлевізі́йна-газе́тнай тэлевізі́йна-газе́тным тэлевізі́йна-газе́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

часо́пісна-газе́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. часо́пісна-газе́тны часо́пісна-газе́тная часо́пісна-газе́тнае часо́пісна-газе́тныя
Р. часо́пісна-газе́тнага часо́пісна-газе́тнай
часо́пісна-газе́тнае		 часо́пісна-газе́тнага часо́пісна-газе́тных
Д. часо́пісна-газе́тнаму часо́пісна-газе́тнай часо́пісна-газе́тнаму часо́пісна-газе́тным
В. часо́пісна-газе́тны (неадуш.)
часо́пісна-газе́тнага (адуш.)		 часо́пісна-газе́тную часо́пісна-газе́тнае часо́пісна-газе́тныя (неадуш.)
часо́пісна-газе́тных (адуш.)
Т. часо́пісна-газе́тным часо́пісна-газе́тнай
часо́пісна-газе́тнаю		 часо́пісна-газе́тным часо́пісна-газе́тнымі
М. часо́пісна-газе́тным часо́пісна-газе́тнай часо́пісна-газе́тным часо́пісна-газе́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звінава́ціць, ‑вачу, ‑ваціш, ‑ваціць; зак., каго.

Прызнаць вінаватым; абвінаваціць. Не хачу звінаваціць у нядбайнасці і непавазе да мовы газетных работнікаў агулам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тчык, ‑а, м.

1. Прадавец газет. Чуўся.. гучны голас газетчыка, які выкрыкваў навіны дня. Лынькоў.

2. Разм. Супрацоўнік газеты; журналіст. Славу, асабліва калі яе .. разнясуць па газетных палосах газетчыкі і журналісты, людзі «пераносяць» па-рознаму. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСАШЫЭ́ЙТЭД ПРЭС

(Associated Press; АП),

адно з самых вялікіх інфарм. агенцтваў у ЗША, кааператыўнае аб’яднанне газетных выдаўцоў. Засн. ў 1848 у Нью-Йорку. Мае 143 філіялы ў ЗША і 86 у інш. краінах; інфармацыю Асашыэйтэд прэс на 6 мовах прымаюць 110 дзяржаў (1993).

т. 2, с. 22

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пісані́на, ‑ы, ж.

Разм. пагард. Тое, што напісана. Трэба, аднак, узяць у рукі гэтых газетных пісак, якія так недарэчы выступаюць са сваёй пісанінай. Лынькоў. Кастусь не пайшоў бы да Кудрынскага: няёмка ісці на кватэру і боязна паказваць сваю пісаніну. С. Александровіч. Зноў жа такі, седзячы крукам на праўцы чужой пісаніны, нічога свайго не напішаш. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́НСА

(ANSA; Agenzia Nazionale Stampa Associata Нац. агенцтва аб’яднанага друку),

італьянскае інфарм. агенцтва. Засн. ў 1945 у Рыме ўладальнікамі італьян. газетных і часопісных выд-ваў. Мае дагаворы на абмен інфармацыяй з найбуйнейшымі сусв. агенцтвамі, шырокую сетку карэспандэнцкіх пунктаў у краіне і за яе межамі.

т. 1, с. 375

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сцёрты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сцерці.

2. у знач. прым. Пашкоджаны трэннем, дотыкам або тонкі ад доўгага ўжывання. Сцёрты мядзяк. □ Іліко пакрыху прывыкаў да .. работы, ужо не так балелі распараныя ногі і сцёртыя рукі. Самуйлёнак. // перан. Які страціў арыгінальнасць, своеасаблівасць. Сцёрты эпітэт. □ Гэтыя радкі куды больш пераконваюць, чым гучныя, правільныя, але сцёртыя словы некаторых газетных вершаў. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)