гаво́рачы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гаво́рачы гаво́рачая гаво́рачае гаво́рачыя
Р. гаво́рачага гаво́рачай
гаво́рачае		 гаво́рачага гаво́рачых
Д. гаво́рачаму гаво́рачай гаво́рачаму гаво́рачым
В. гаво́рачага (адуш.) гаво́рачую гаво́рачае гаво́рачых (адуш.)
Т. гаво́рачым гаво́рачай
гаво́рачаю		 гаво́рачым гаво́рачымі
М. гаво́рачым гаво́рачай гаво́рачым гаво́рачых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаво́рачы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гаво́рачы гаво́рачая гаво́рачае гаво́рачыя
Р. гаво́рачага гаво́рачай
гаво́рачае		 гаво́рачага гаво́рачых
Д. гаво́рачаму гаво́рачай гаво́рачаму гаво́рачым
В. гаво́рачага (адуш.) гаво́рачую гаво́рачае гаво́рачых (адуш.)
Т. гаво́рачым гаво́рачай
гаво́рачаю		 гаво́рачым гаво́рачымі
М. гаво́рачым гаво́рачай гаво́рачым гаво́рачых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаво́рачы

1. прил. говоря́щий;

2. в знач. сущ. говоря́щий;

3. деепр. говоря́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаво́рачы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад гаварыць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які гаворыць. Гаворачая асоба.

3. Дзеепрысл. незак. ад гаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

говоря́щий

1. прич. які́ (што) гаво́рыць;

2. прил. гаво́рачы;

говоря́щий попуга́й гаво́рачы папуга́й;

3. сущ. гаво́рачы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ну́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго і без дап. (разм.).

Гаворачы «ну», паганяць каня або падганяць скаціну.

|| наз. ну́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́ўчкі, прысл.

1. Нічога не гаворачы.

Сядзець м.

2. перан. Не пратэстуючы, пакорліва, маўкліва.

М. перанесці абразу.

3. перан. Паціху, тайком.

М. сядзець у засадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гавары́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гавару́ гаво́рым
2-я ас. гаво́рыш гаво́рыце
3-я ас. гаво́рыць гаво́раць
Прошлы час
м. гавары́ў гавары́лі
ж. гавары́ла
н. гавары́ла
Загадны лад
2-я ас. гавары́ гавары́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гаво́рачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак.

1. з кім. Абмяняцца думкамі, коратка пагаварыць.

П. адзін на адзін.

2. каго (што). Гучна, многа гаворачы, прымусіць замаўчаць іншых (разм.).

Яго не перагаворыш.

|| незак. перагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́балбатацца, ‑бачуся, ‑бачашся, ‑бачацца; зак.

Разм. У пустой нястрымнай размове сказаць усё, пра што хацелася сказаць і здаволіцца гаворачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)