віху́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віху́рны віху́рная віху́рнае віху́рныя
Р. віху́рнага віху́рнай
віху́рнае		 віху́рнага віху́рных
Д. віху́рнаму віху́рнай віху́рнаму віху́рным
В. віху́рны (неадуш.)
віху́рнага (адуш.)		 віху́рную віху́рнае віху́рныя (неадуш.)
віху́рных (адуш.)
Т. віху́рным віху́рнай
віху́рнаю		 віху́рным віху́рнымі
М. віху́рным віху́рнай віху́рным віху́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віху́рны вью́жный, мете́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віху́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да віхуры; падобны на віхуру. Віхурны зімовы вечар. Віхурны век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віху́ра, -ы, мн. -ы, -ху́р, ж.

1. Бура, завіруха (разм.).

2. Імклівы віхравы рух (паэт.).

|| прым. віху́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віху́рысты, см. віху́рны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)