Verbum

анлайнавы слоўнік

віншава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віншава́нне ср. поздравле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віншава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вішнаваць.

2. Прывітанне з выпадку радаснай падзеі, знамянальнай даты. Навагодняе віншаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віншава́нне н. Glückwunsch m -(e)s, -wünsche, Gratulatión f -, -en; Glückwunschschreiben n -s, - (пісьмовае);

віншава́нне з Но́вым го́дам Néujahrsglückwunsch m;

прыма́ць віншава́нні Glǘckwünsche entgégennehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Віншава́нне ’вітанне, слаўленне каго-небудзь з выпадку радаснай падзеі’ (КТС, БРС, Нас., Шпіл.). Іменнае ўтварэнне ад дзеяслова віншаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віншава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; незак., каго з чым.

Вітаць з выпадку чаго-н. прыемнага, радаснага.

В. са святам, з юбілеем.

|| зак. павіншава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны.

|| наз. віншава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпітала́ма, -ы, мн. -ы, -ла́м, ж.

1. У старажытных грэкаў і рымлян: віншавальная песня маладым.

2. Верш-віншаванне ў гонар тых, хто бярэ шлюб.

|| прым. эпітала́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веліча́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. велічаць (у 1 знач.).

2. Уст. Віншаванне песнямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gratulatión

f -, -en віншава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

winszowanie

н. віншаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)