віля́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
віля́сты |
віля́стая |
віля́стае |
віля́стыя |
| Р. |
віля́стага |
віля́стай
віля́стае |
віля́стага |
віля́стых |
| Д. |
віля́стаму |
віля́стай |
віля́стаму |
віля́стым |
| В. |
віля́сты (неадуш.)
віля́стага (адуш.) |
віля́стую |
віля́стае |
віля́стыя (неадуш.)
віля́стых (адуш.) |
| Т. |
віля́стым |
віля́стай
віля́стаю |
віля́стым |
віля́стымі |
| М. |
віля́стым |
віля́стай |
віля́стым |
віля́стых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
віля́сты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і звілісты. Нетаропка і ціха булькоча, выбіваючыся з карэнняў, тоненькі вілясты жыўчык-ручаёк. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вілясты ’пакручасты, завілісты, пятляючы’ (КТС). Утвораны ад дзеяслова віля́ць (гл.) і суф. ‑яст‑ы, характарызуецца дзеяннем, абазначаным утвараючай асновай. Рус. вилястый ’нешаткаваная капуста’; ’цэлым качаном’ паходзіць ад вило́й ’звілісты, закруглены’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
звілісты, завілісты, павілясты, завілы, вілясты, віхлясты, пакручасты, выкручасты, выгінасты, віты, крывы, зігзагападобны; вілаваты, завілаваты, завітасты, выхілясты, крывулясты, загіністы (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)