віля́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. віля́нка віля́нкі
Р. віля́нкі віля́нак
Д. віля́нцы віля́нкам
В. віля́нку віля́нкі
Т. віля́нкай
віля́нкаю		 віля́нкамі
М. віля́нцы віля́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вілянка ’пятляючая (рака); серпанцін’ (КТС). Утворана ад дзеяслова віляць (гл.) і суф. ‑ан‑к‑а.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)