Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ві́льгаць, -і, ж.
Сырасць, вада, якая змяшчаецца ў чым-н.
Паветра насычана вільгаццю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ві́льгацьж. вла́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ві́льгаць, ‑і, ж.
Вада, вадкасць. Дрэвы прагнулі вільгаці і спускалі, скручвалі лісце.Шамякін.І вочы.. [маці] затуманіліся, зноў укрыліся здрадніцкай вільгаццю.Лынькоў.// Сырасць. Вечарэла. З балот пацягнула цёплаю вільгаццю.Колас.Вільгаць ішла з лясоў і туманамі асядала на голую зямлю.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́льгацьж. Féuchte f -, Féuchtigkeit f -, Nässe f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ві́льгаць ’сырасць, макрата; вада, вадкасць’ (БРС, КТС, Нас.; КЭС, лаг.; Мал., Бяльк., Шат., Касп.); ’адліга’ (Нас.). Укр.ві́льгість ’вільгаць, сырасць’. Лексема запазычана з польск.wilgoć ’тс’ (Шатэрнік, 46; Пальцаў, Лекс. і грам., 38; Цвяткоў, 60) ці дакладней са ст.-польск.: ст.-бел.вилкость (з XV ст.) ст.-польск.wilkość (Карскі, Труды, 310). У сучаснай бел. мове маецца вельмі шмат новаўтварэнняў з пачатковым вільгаць‑: вільгатнець, вільгацеабмен, вільгацеаддача, вільгацелюбівы, вільгацепадʼёмны, вільгаціць, вільгацеёмістасць, вільгацястойкі, вільгацяўстойлівы і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вільгаць, сырасць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
вла́гаві́льгаць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)