Візі́ра ’прасека’ (светлаг., Мат. Гом.). Новаўтварэнне, да візірка 1 (гл.). Параўн. рус. арханг., с.-урал. визира ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

візі́р

‘саветнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. візі́р візі́ры
Р. візі́ра візі́раў
Д. візі́ру візі́рам
В. візі́ра візі́раў
Т. візі́рам візі́рамі
М. візі́ру візі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

візі́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да візіра ​1. Візірная лінейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візі́р

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. візі́р візі́ры
Р. візі́ра візі́раў
Д. візі́ру візі́рам
В. візі́р візі́ры
Т. візі́рам візі́рамі
М. візі́ры візі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)