візанты́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
візанты́йскі |
візанты́йская |
візанты́йскае |
візанты́йскія |
| Р. |
візанты́йскага |
візанты́йскай
візанты́йскае |
візанты́йскага |
візанты́йскіх |
| Д. |
візанты́йскаму |
візанты́йскай |
візанты́йскаму |
візанты́йскім |
| В. |
візанты́йскі (неадуш.)
візанты́йскага (адуш.) |
візанты́йскую |
візанты́йскае |
візанты́йскія (неадуш.)
візанты́йскіх (адуш.) |
| Т. |
візанты́йскім |
візанты́йскай
візанты́йскаю |
візанты́йскім |
візанты́йскімі |
| М. |
візанты́йскім |
візанты́йскай |
візанты́йскім |
візанты́йскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
візанты́йскі ист. византи́йский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
візанты́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Візантыі, візантыйцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэ́ка-візанты́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
грэ́ка-візанты́йскі |
грэ́ка-візанты́йская |
грэ́ка-візанты́йскае |
грэ́ка-візанты́йскія |
| Р. |
грэ́ка-візанты́йскага |
грэ́ка-візанты́йскай
грэ́ка-візанты́йскае |
грэ́ка-візанты́йскага |
грэ́ка-візанты́йскіх |
| Д. |
грэ́ка-візанты́йскаму |
грэ́ка-візанты́йскай |
грэ́ка-візанты́йскаму |
грэ́ка-візанты́йскім |
| В. |
грэ́ка-візанты́йскі (неадуш.)
грэ́ка-візанты́йскага (адуш.) |
грэ́ка-візанты́йскую |
грэ́ка-візанты́йскае |
грэ́ка-візанты́йскія (неадуш.)
грэ́ка-візанты́йскіх (адуш.) |
| Т. |
грэ́ка-візанты́йскім |
грэ́ка-візанты́йскай
грэ́ка-візанты́йскаю |
грэ́ка-візанты́йскім |
грэ́ка-візанты́йскімі |
| М. |
грэ́ка-візанты́йскім |
грэ́ка-візанты́йскай |
грэ́ка-візанты́йскім |
грэ́ка-візанты́йскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
византи́йский візанты́йскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Byzantine [b(a)ɪˈzæntaɪn] adj.
1. візанты́йскі;
Byzantine style візанты́йскі стыль
2. fml заблы́таны, склада́ны;
an organization of byzantine complexity арганіза́цыя візанты́йскай склада́насці (па сваёй структуры)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АНДРО́НІК I (Andronikos) Камнін
(1118—12.8.1185),
візантыйскі імператар з 1183, апошні з дынастыі Камнінаў. Захапіў прастол, скарыстаўшы нар. рух. Імкнучыся ўмацаваць бюракратычны апарат і знішчыць карупцыю, праводзіў палітыку тэрору супраць арыстакратыі. Пакараны смерцю.
т. 1, с. 356
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АРМЕНО́ПУЛ (Armenopulos) Канстанцін
(1310 — 80 ці 1383),
візантыйскі юрыст, складальнік практычнага дапаможніка па рымскім праве «Настаўленне да законаў, або Шасцікніжжа» (5 кніг пра розныя пытанні цывільнага права і адна пра злачынствы і пакаранні). Некаторыя палажэнні «Шасцікніжжа» мелі сілу закону (у Грэцыі) або былі крыніцай мясцовага права (у Бесарабіі).
т. 1, с. 494
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)