вяшча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. што. Прадказваць, прарочыць.

В. бяду.

2. Пра радыёстанцыі: перадаваць для слухання.

|| наз. вяшча́нне, -я, н.; прым. вяшча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяшча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вяшча́ю вяшча́ем
2-я ас. вяшча́еш вяшча́еце
3-я ас. вяшча́е вяшча́юць
Прошлы час
м. вяшча́ў вяшча́лі
ж. вяшча́ла
н. вяшча́ла
Загадны лад
2-я ас. вяшча́й вяшча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вяшча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяшча́ць несов., радио веща́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяшча́ць, ‑ае; незак., што.

1. Прадказваць, прадракаць, прарочыць што‑н. Вяшчаць бяду. Вяшчаць смерць. □ Над новай салдацкай сялібай Галуб распраўляе крыло. Вяшчае ён мір. Калачынскі.

2. Перадаваць па радыё. Радыёканцэрт па заяўках. Дыктар вяшчае службова-расчулена... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяшча́ць

1. (прадказваць, праракаць) prophezéien vt;

2. (па радыё) sénden* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вяшча́ць (БРС, Крывіч, КТС). Укр. віщати, віщувати, рус. вещать, ст.-слав. вѣштати, вѣштавати, вѣщати. Паводле Жураўскага, Мат. да V Міжн. з’езда слав., 51, запазычана з царкоўнаславянскай мовы праз рускую. Далей да вешчы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

radiobroadcast​2 [ˌreɪdiəʊˈbrɔ:dkɑ:st] v. перадава́ць па ра́дыё, вяшча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяшча́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вяшчаць (у 1 знач.).

2. Перадачы па радыё; радыёвяшчанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веща́ть несов.

1. радио вяшча́ць;

2. уст. прадрака́ць, прадка́зваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

annunciate

[əˈnʌnsieɪt]

v.t.

апавяшча́ць; вяшча́ць, прадка́зваць, праро́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)