вя́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вя́ну |
вя́нем |
| 2-я ас. |
вя́неш |
вя́неце |
| 3-я ас. |
вя́не |
вя́нуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вя́ў |
вя́лі |
| ж. |
вя́ла |
| н. |
вя́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вя́нучы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вяць ’вянуць’ (КТС, Я руш.). Як паказваюць славянскія формы (бел. вянуць, укр. вʼянути, рус. вянуть, польск. więdnąć, в.-луж. wjadnyć, чэш. vadnouti, слав. vädnúť, серб.-харв. ве̏нути, славен. véniti, балг. ве́на, вя́на), бел. вяць з’яўляецца другасным. Гл. вянуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мярцві́ць, 1 ас. адз. звычайна не ўжыв., -віш, -віць; -вім, мерцвіце́, -вя́ць; незак., каго-што.
1. Пазбаўляць жыцця, губіць.
2. перан. Рабіць пустынным, змярцвелым (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Сухавя́лка, сухоўялка ’хударлявы чалавек’ (ТС). Да сухі і вяць, вянуць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)