вяста́лка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вяста́лка |
вяста́лкі |
| Р. |
вяста́лкі |
вяста́лак |
| Д. |
вяста́лцы |
вяста́лкам |
| В. |
вяста́лку |
вяста́лак |
| Т. |
вяста́лкай вяста́лкаю |
вяста́лкамі |
| М. |
вяста́лцы |
вяста́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вяста́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
У старажытных рымлян — жрыца Весты, багіні дамашняга ачага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяста́лка
(лац. Vestalis = які мае адносіны да багіні Весты)
жрыца багіні Весты ў Стараж. Рыме, якая падтрымлівала вечны агонь у яе храме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вясталка ’жрыца старажытнарымскай багіні Весты — захавальніцы дамашняга агню’ (БРС, КТС), укр., рус. весталка, польск. westalka і г. д. Запазычана з польск. ці з рус. мовы; у якой < з франц. vestale (Фасмер, 1, 304) або непасрэдна з лац. (у канцы XVIII ст.) паводле Шанскага, 1, В, 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
веста́лка миф. вяста́лка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВІГАНО́ (Vigano) Сальваторэ
(25.3.1769, г. Неапаль, Італія — 10.8.1821),
італьянскі танцоўшчык, балетмайстар. Аўтар і аранжыроўшчык музыкі шэрагу сваіх балетаў. Вучыўся ў Л.Бакерыні. У 1799—1803 балетмайстар Венскага прыдворнага т-ра, з 1812 міланскага т-ра «Ла Скала». На аснове прынцыпаў пантамімнай драмы Ж.Даберваля стварыў рамант. балетную драму. Найб. вядомыя балеты Вігано: «Тварэнні Праметэя» на муз. Л.Бетховена (1801), «Стральцы» (1809), «Міра, або Помста Венеры» (1817), «Атэла, або Венецыянскі маўр» на муз. Вігано, «Вясталка» (абодва 1818), «Тытаны» (1819), «Хімена», «Дыдона» і «Жанна д’Арк» на зборную музыку з твораў Л.Бетховена, Дж.Расіні, В.А.Моцарта, І.Гайдна, Г.Спанціні і інш.
т. 4, с. 139
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)