вясе́нька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вясе́нька |
вясе́нькі |
| Р. |
вясе́нькі |
вясе́нек |
| Д. |
вясе́ньцы |
вясе́нькам |
| В. |
вясе́ньку |
вясе́нькі |
| Т. |
вясе́нькай
вясе́нькаю |
вясе́нькамі |
| М. |
вясе́ньцы |
вясе́ньках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падгадава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.
Разм. Падрасці, вырасці нямнога. Міне вясенька і другая, І падгадуецца сынок. Колас. Дзеці недзе пабеглі, яны падлеткі ўжо, падгадаваліся, бавяцца самі сабе. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вясе́нка, вясенька (КТС) — памяншальна-ласкальная форма, утвораная пры дапамозе суф. ‑к‑a ад вясна́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)