вярну́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., ве́рнецца; незак. (разм.).

Нахіляцца на бок.

Човен вернецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вярну́цца¹, -ну́ся, ве́рнешся, ве́рнецца; -ніся; зак.

Прыйсці, прыехаць назад; звярнуцца да чаго-н. зноў.

В. да сваёй пастаяннай работы.

|| незак. вярта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і варо́чацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вярну́цца I сов., прям., перен. верну́ться, возврати́ться; вороти́ться; (о силах, здоровье и т.п. — ещё) восстанови́ться

вярну́цца II несов., разг. (набок) клони́ться, повора́чиваться, крени́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вярну́цца ​1, вярнуся, вернешся, вернецца; зак.

1. Прыйсці, прыехаць назад у тое месца, адкуль выйшаў, выехаў. Партызаны, Напэўна, пайшлі на заданне і яшчэ не вярнуліся з цяжкага бою. Свірка. У пошуках спосабу жыць гэта сям’я на некалькі год трапіла На Далёкі Усход, пасля зноў вярнулася ў Беларусь. Чорны. // перан. Зноў з’явіцца, узнікнуць (пра пачуцці, настрой і пад.). Пакуль Стары распранаўся, начлежнік вадзіў вачамі за яго павольнымі, важнымі рухамі, і ўчарашняе прыкрае пачуццё вярнулася зноў. Брыль.

2. Зноў заняцца ранейшай справай. Вярнуцца да сваёй пастаяннай работы.

вярну́цца ​2, вернецца; незак.

Разм. Нахіляцца на бок. Човен вернецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярну́цца (вяртацца) zurückkehren vi (s), zurückkommen* vi (s), wíederkommen* vi (s);

вярну́цца дадо́му héimkehren аддз vi (s);

вярну́цца да пыта́ння auf éine Fráge zurückkommen*;

вярну́цца да якой-н дзе́йнасці éine Tätigkeit wíeder áufnehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Вярну́цца (БРС, Бяльк.) ’нахіляцца, паварочвацца’ (БРС). Укр. верну́тися ’вярнуцца; кружыцца (аб галаве)’, рус. вернуться ’вярнуцца назад’, ст.-рус. вернутися ’тс’, славен. vŕniti se ’вярнуцца, вяртацца’, серб.-харв. вр́нути се, макед. врне се, балг. върна се ’тс’ паходзяць ад кораня vert‑/vort‑/vъrt‑ і суф. nǫti (sę). Гл. яшчэ вярну́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варо́чацца¹ гл. вярнуцца¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вярта́цца гл. вярнуцца¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

запо́зна, прысл. (разм.).

Занадта позна.

Вярнуцца дамоў з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

назусі́м, прысл. (разм.).

Назаўсёды, зусім.

Вярнуцца н.

Аддаць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)