вярбо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вярбо́вы вярбо́вая вярбо́вае вярбо́выя
Р. вярбо́вага вярбо́вай
вярбо́вае		 вярбо́вага вярбо́вых
Д. вярбо́ваму вярбо́вай вярбо́ваму вярбо́вым
В. вярбо́вы (неадуш.)
вярбо́вага (адуш.)		 вярбо́вую вярбо́вае вярбо́выя (неадуш.)
вярбо́вых (адуш.)
Т. вярбо́вым вярбо́вай
вярбо́ваю		 вярбо́вым вярбо́вымі
М. вярбо́вым вярбо́вай вярбо́вым вярбо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вярбо́вы и́вовый, ветло́вый, ве́рбовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярбо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярбы. Вярбовая кара. // Зроблены з вярбы. Жалейкай вярбовай Дражню жаўрука. Жычка.

2. у знач. наз. вярбо́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца вярба, таполя і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярбо́вы Wéiden ;

вярбо́вы плот Wéidenzaun m -(e)s, -zäune

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вярба́, -ы́, мн. ве́рбы і (з ліч. 2, 3, 4) вярбы́, ве́рбаў, ж.

Дрэвавая і кустовая расліна сямейства вярбовых з разложыстымі галінамі і вузкім лісцем.

|| памянш. вярбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. вярбо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Шашаль вярбовы (матылёк) 7/80—81 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ве́рбовый вярбо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветло́вый бот. вярбо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

и́вовый вярбо́вы, лазо́вы, вербало́завы;

и́вовый прут лазо́вы дубе́ц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wikliniarski

вярбовы; лазовы;

wyroby ~e — плеценыя вырабы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)