вянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго. Аб’ядноўваць шлюбам па царкоўным абрадзе.

В. маладых.

2. перан., што. Завяршаць сабой, знаходзячыся зверху чаго-н.

Вежу вянчала рубінавая зорка.

|| зак. павянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.), звянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.) і увянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2 знач.).

|| наз. вянча́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. вянча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вянча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вянча́ю вянча́ем
2-я ас. вянча́еш вянча́еце
3-я ас. вянча́е вянча́юць
Прошлы час
м. вянча́ў вянча́лі
ж. вянча́ла
н. вянча́ла
Загадны лад
2-я ас. вянча́й вянча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вянча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вянча́ць несов., церк., перен. венча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вянча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

1. Выконваць царкоўны абрад шлюбу. Вянчаць маладых.

2. Завяршаць што‑н., знаходзіцца зверху чаго‑н. Лес каміноў вянчаў пяціпавярховыя гмахі будынкаў... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вянча́ць

1. (пра шлюб) (kírchlich) tráuen vt;

2. паэт уст (упрыгожваць галаву вянком) schmücken vt;

◊ вянча́ць на ца́рства krönen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звянча́ць гл. вянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павянча́ць гл. вянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увянча́ць гл. вянчаць, увенчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вянча́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

marry [ˈmæri] v.

1. жані́цца; выхо́дзіць за́муж; браць шлюб

2. жані́ць; вянча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)