паве́к-вяко́ў

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
паве́к-вяко́ў - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

векаве́чны, -ая, -ае.

Які існуе многа вякоў; спрадвечны.

В. бор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

многавяко́вы, -ая, -ае.

Які існуе на працягу многіх вякоў.

М. дуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спако́н,

У выразе: спакон веку (вякоў) — з даўніх часоў.

С. веку вядома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́к вякі́
Р. ве́ку вяко́ў
Д. ве́ку вяка́м
В. ве́к вякі́
Т. ве́кам вяка́мі
М. ве́ку вяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

споко́н / споко́н ве́ку разг. спрадве́ку, спако́н вяко́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́чна, прысл.

1. Бясконца, спрадведку; на працягу вякоў.

Матэрыя існуе в.

Жыць в. ў памяці народа.

2. Пастаянна, заўсёды.

Брат в. заняты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спако́н: с. ве́ку (вяко́ў) испоко́н (споко́н) ве́ка (ве́ку, веко́в)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спако́н,

У выразе: спакон вякоў (веку) гл. век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скі́фы, -аў, адз. скіф, -а, м.

Агульная назва стэпавых плямён, якія вандравалі або жылі аседла за некалькі вякоў да н.э. ў паўночным Прычарнамор’і і прылеглых да яго тэрыторыях.

|| прым. скі́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)