вядзьма́р, ведзьмара́, мн. ведзьмары́, ведзьмаро́ў, м.

Той, хто займаецца вядзьмарствам.

|| ж. вядзьма́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вядзьма́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вядзьма́р ведзьмары́
Р. ведзьмара́ ведзьмаро́ў
Д. ведзьмару́ ведзьмара́м
В. ведзьмара́ ведзьмаро́ў
Т. ведзьмаро́м ведзьмара́мі
М. ведзьмару́ ведзьмара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вядзьма́р м., см. вядзьма́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вядзьма́р, ведзьмара, мн. ведзьмары, ‑оў; м.

Той, хто займаецца вядзьмарствам. На шурпатай кары клалі знак ведзьмары На людскую нядолю і гора. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вядзьма́к м., вядзьма́р м. міфал. Záuberer m -s, -, Héxenmeister m -s, -; Schwárzkünstler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вядзьма́к, ведзьмака́, мн. ведзьмакі́, ведзьмако́ў, м.

Тое, што і вядзьмар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sorcerer [ˈsɔ:sərə] n. вядзьма́к, вядзьма́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

warlock [ˈwɔ:lɒk] n. вядзьма́р; маг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вядзьма́к, ведзьмака, м.

Тое, што і вядзьмар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарадзе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Вядзьмар, чараўнік.

2. перан. Той, хто зачароўвае, захапляе чым-н.

|| ж. чарадзе́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -дзе́ек.

|| прым. чарадзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)