вы́шчарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, м. і ж. (разм.).

Той, хто часта насміхаецца, любіць пасмяяцца, пажартаваць; выскаляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шчарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́шчарка вы́шчаркі
Р. вы́шчаркі вы́шчарак
Д. вы́шчарку вы́шчаркам
В. вы́шчарку вы́шчарак
Т. вы́шчаркам вы́шчаркамі
М. вы́шчарку вы́шчарках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́шчарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́шчарка вы́шчаркі
Р. вы́шчаркі вы́шчарак
Д. вы́шчарцы вы́шчаркам
В. вы́шчарку вы́шчарак
Т. вы́шчаркай
вы́шчаркаю		 вы́шчаркамі
М. вы́шчарцы вы́шчарках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́шчарка м. и ж., разг. (о мужчине) зубоска́л; (о женщине) зубоска́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; м. і ж.

Разм. Той, хто часта шчэрыць зубы; выскаляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quizzer [ˈkwɪzə] n. насме́шнік; выскаля́ка, вы́шчарка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зубоска́лка выскаля́ка, -кі ж., вы́шчарка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выскаля́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ляцы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто любіць пасмяяцца, пажартаваць; вышчарка. Доўга потым нашы вясковыя выскалякі не давалі мне праходу: лыжным чэмпіёнам ахрысцілі. Аношкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубоска́л м., разг. выскаля́ка, -кі м. и ж., вы́шчарка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)