вышчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; м. і ж.
Разм. Той, хто часта шчэрыць зубы; выскаляка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)