вы́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́шнік |
вы́шнікі |
| Р. |
вы́шніка |
вы́шнікаў |
| Д. |
вы́шніку |
вы́шнікам |
| В. |
вы́шніка |
вы́шнікаў |
| Т. |
вы́шнікам |
вы́шнікамі |
| М. |
вы́шніку |
вы́шніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вы́шнік 1 ’дама ў картах’ (Нас., Гарэц., Бяльк.). Укр. ви́шник ’тс’. Запазычанне з польск. wyżnik ’тс’, якое калькіруе чэш. svršek ’дама’. Чэш. у сваю чаргу з’яўляецца перакладам ням. Ober ’дама або карта вышэй Unterʼa — валета’ (Чэрнышаў, РР н. с., 1928, 2, 61).
Вы́шнік 2 ’гара, вышкі’ (Бяльк.). Ад вышкі або ад выш‑ (гл. вышка). Параўн. вышкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dama
ж.
1. дама;
dama do towarzystwa — кампан’ёнка;
dama dworu — прыдворная дама; фрэйліна;
2. карт. дама; вышнік; краля; каралева;
dama pikowa — віновая (пікавая) дама (краля); віновы вышнік;
3. шахм. ферзь; каралева
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)