выць, вы́ю, вы́еш, вы́е; незак.

Працяжна і тужліва скуголіць; утвараць гукі, падобныя на выццё.

Воўк вые.

Вые вецер.

В. ад болю (перан.: плакаць уголас).

|| наз. выццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вы́ю вы́ем
2-я ас. вы́еш вы́еце
3-я ас. вы́е вы́юць
Прошлы час
м. вы́ў вы́лі
ж. вы́ла
н. вы́ла
Загадны лад
2-я ас. вы́й вы́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вы́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выць несов., в разн. знач. выть;

саба́ка вы́е — соба́ка во́ет;

ве́цер вы́е — ве́тер во́ет;

в. ад бо́лю — выть от бо́ли;

◊ хоць во́ўкам вый — хоть во́лком вой;

з ваўка́мі жыць — па-во́ўчы в. — посл. с волка́ми жить — по-во́лчьи выть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выць, выю, выеш, вые; незак.

1. Працяжна і тужліва скуголіць. Трывожна брахалі і неяк жаласна і жудасна вылі сабакі. Колас. // Утвараць падобныя на выццё гукі. Лютавала ранняя суровая зіма: трашчалі маразы, вылі снежныя завірухі. Шамякін. Недзе поблізу грымяць гарматы. Выюць над галавой снарады. Колас.

2. Груб. Плакаць уголас, галасіць; скуголіць. Выць ад болю.

•••

Хоць воўкам вый — пра цяжкае, безвыходнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выць héulen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Выць ’вокліч, якім адганяюць парасят’ (Мядзв., З нар. сл.). Гл. вецю‑вецю.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выць

1. Умоўленая доля, пай, участак (Нас. АУ).

2. Частка вызначанай зямлі, якая заключала ў сабе 100 чвэрцяў пасеву (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

выць, заводзіць, енчыць, скавытаць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

завыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Перарывіста, нудна выць.

Завываюць ваўкі.

Вецер завывае.

|| наз. завыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выццё, -я́, н.

1. гл. выць.

2. Працяжны крык некаторых жывёл (ваўка, сабакі і інш.).

Чулася в. сабакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)