3.што. Дабіцца чаго-н., доўга або неаднаразова ходзячы.
Нічога мы там не выхадзілі.
|| незак.выхо́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́хадзіцьIсов., разг. вы́ходить, исходи́ть;
~дзіў уве́сь лес — вы́ходил (исходи́л) весь лес
вы́хадзіцьIIсов., разг. вы́ходить;
в. хво́рага — вы́ходить больно́го
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́хадзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.
Разм.
1.што. Абысці пехатою многія мясціны. [Сусед:] — У часе грамадзянскай вайны я ўсе тутэйшыя месцы выходзіў.Галавач.Падлеткам за чужою чарадой Я выхадзіў выжары і пагоркі.Вітка.
2. Прабыць у стане хадзьбы які‑н. час; пахадзіць. У грыбныя часы.. дзядзька Марцін браў каробку і хоць выхадзіць палавіну дня, затое ж прынясе такіх баравікоў, што хоць вязі на выстаўку.Колас.[Лук’янская] выхадзіла некалькі дзён па Камароўцы і не магла дапытацца Шпулькевіча.Чорны.
3.што. Дабіцца чаго‑н., доўга або неаднаразова ходзячы. — А вы вось яшчэ пахадзілі б па полі, — смяяўся з.. [мужыкоў] дзед: — Можа што і выхадзілі б.Колас.
4.каго. Старанна даглядаючы, дабіцца папраўкі хворага. Пасля кантузіі Маша выхадзіла.. [Сіўцова] з матчынай цярплівасцю.Васілевіч.
5.каго-што. Выгадаваць, выкарміць, выняньчыць. Выхадзіць малады сад. Выхадзіць дзяцей без маткі. □ [Цётка Фядора:] — Няхай бы ўжо лепей ягняты прапалі. Усё роўна не выхадзіш іх, не дачакаешся карысці.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́хадзіцьΙΙразм. (абысці многія мясціны) durchwándern vt, durchstréifen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)