вы́танчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Зрабіць тонкім; станчыць.

|| незак. вытанча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́танчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́танчу вы́танчым
2-я ас. вы́танчыш вы́танчыце
3-я ас. вы́танчыць вы́танчаць
Прошлы час
м. вы́танчыў вы́танчылі
ж. вы́танчыла
н. вы́танчыла
Загадны лад
2-я ас. вы́танчы вы́танчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́танчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́танчыць сов. истончи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́танчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Зрабіць тонкім; станчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́танчыць (зрабіць тонкім) dünn máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

утончи́ть сов.

1. патанчы́ць;

2. перен. вы́танчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́танчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вытанчыць.

2. у знач. прым. Надзвычай далікатны; рафінаваны; арыстакратычны. Вытанчаная ветлівасць. Вытанчаны густ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изощри́ть сов. (утончить) вы́танчыць; (обострить) абвастры́ць; (развить) разві́ць; (усовершенствовать) удаскана́ліць; (рафинировать) рафінава́ць; см. изощря́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)