вы́сцілка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́сцілка вы́сцілкі
Р. вы́сцілкі вы́сцілак
Д. вы́сцілцы вы́сцілкам
В. вы́сцілку вы́сцілкі
Т. вы́сцілкай
вы́сцілкаю		 вы́сцілкамі
М. вы́сцілцы вы́сцілках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ву́сцілка (БРС), ву́сцелка і высці́лка ’вусцілка’ (КСТ), укр. устілка ’тс’. Ад усціла́ць, высцілаць, гл. сцялі́ць; адносна націску параўн. ву́стаўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)