высе́джванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. высе́джванне
Р. высе́джвання
Д. высе́джванню
В. высе́джванне
Т. высе́джваннем
М. высе́джванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высе́джванне ср. выси́живание; см. высе́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высе́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выседжваць — выседзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высе́джванне н. (птушанят) Áusbrüten n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выси́живание высе́джванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wysiadywanie

н. праседжванне, выседжванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Асо́ка ’выседжванне звера’ (Інстр. III). Ад сачыць (гл.). Сюды ж асочка, асочаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́сидка ж.

1. (действие) разг. высе́джванне, -ння ср.;

2. (тюремное заключение) прост., уст. вы́седка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кува́да

(фр. couvade = выседжванне яец)

абрадавая сімуляцыя бацькам родавага акта пры нараджэнні дзіцяці, вядомая ў многіх народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Brut

f -, -en

1) высе́джванне цек

2) вы́вадак

3) груб. вы́радак; вы́пладак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)