вы́свеціць, -ечу, -еціш, -еціць; -ечаны; зак., каго-што.

Ярка вылучыць святлом што-н.

В. фарамі дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́свеціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́свеціць вы́свецяць
Прошлы час
м. вы́свеціў вы́свецілі
ж. вы́свеціла
н. вы́свеціла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́свеціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́свеціць сов.

1. (осветив, выделить) вы́светить;

2. (о небесных светилах) вы́глянуть, засия́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́свеціць, ‑свеціць; зак.

Паказаўшыся адкуль‑н., пачаць свяціць; заззяць. Сонца высвецілася з-за хмар. □ Ужо і зоры высвецілі, а .. [Кастусь і Сымон] усё сядзелі і маўчалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́свеціць (заззяць) áufleuchten vt (s, h), erstráhlen vi (h, s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́светить сов., разг. вы́свеціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́свечаны вы́свеченный; см. вы́свеціць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высве́чваць, ‑ае; незак.

1. Незак. да высвеціць.

2. Адсвечваць, свяціцца. [Лаўрык] нёс [Віку] цераз шырокі брадок, дно якога высвечвала чыстым жоўтым жвірам... Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)