вы́раб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. вырабіць.

2. Якасны бок апрацоўкі чаго-н.

Медная ручка адмысловага вырабу.

3. Спосаб, від вытворчасці прадукцыі.

Ручны в. скур.

Рэчы хатняга вырабу.

4. пераважна мн. Вырабленыя рэчы, прадукт працы.

Металічныя вырабы.

◊

Аўчынка вырабу не варта (прымаўка) — справа, не вартая турбот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́раб, -бу м.

1. вы́работка ж., произво́дство ср., изготовле́ние ср., вы́пуск;

2. тех. выде́лывание ср., вы́делка ж., дубле́ние ср.;

1, 2 см. вы́рабіць 1, 2;

3. чаще мн. изде́лия; поде́лки;

◊ аўчы́нка ~бу не ва́рта — погов. овчи́нка вы́делки не сто́ит; игра́ не сто́ит свеч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вы́раб, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вырабіць (у 1, 2 знач.).

2. Якасны бок апрацоўкі чаго‑н.

3. Спосаб, від вытворчасці прадукцыі. Ручны выраб скур. Машынны выраб дэталей. Рэчы хатняга вырабу. □ Перад.. [дзедам] стаяла лямпа на меднай падстаўцы свайго вырабу. Бядуля.

4. пераважна мн. (вы́рабы, ‑аў). Вырабленыя рэчы; прадукт працы. Галантарэйныя вырабы. Завод жалезабетонных вырабаў. □ [Вадзім Аляксандравіч:] — Скура і футра паўночнага аленя ідзе на розныя прамысловыя вырабы. В. Вольскі.

•••

Аўчынка вырабу не варта гл. аўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́раб м

1. (прадукцыі) Produktión f -, Áusstoß m - es, Erzéugung f -;

2. (прадукт працы) Erzéugnis n -ses, -se; Wáre f -, -n;

мясны́я вы́рабы Fléischwaren pl;

сельскагаспада́рчыя вы́рабы lándwirtschaftliche Erzéugnisse pl;

скураны́я вы́рабы Léderwaren pl;

3. тэх Beárbeitung f -; Gérbung f - (скуры)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Вы́раб (БРС, Гарэц., Шат., Бяльк.), вы́раба ’вырабатка’ (Яруш.), выро́ба ’працэс выраблення посуду’ (Вярэн.). Укр. ви́ріб, польск. wyrób, чэш. výroba ’вытворчасць, выраб’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырабіць, неалагізм пачатку XX ст. (Гіст. мовы, 2, 140).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́рабіць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Зрабіць, выпрацаваць з чаго-н.; выпусціць.

Завод вырабіў многа станкоў.

2. Апрацаваць дубленнем.

В. авечую шкуру.

3. Выканаць пэўную колькасць работы; выпрацаваць.

В. норму.

4. Добра падрыхтаваць для пасеву, пасадкі (глебу).

В. поле.

5. Дасканала зрабіць; змайстраваць.

В. ліштвы.

6. Запэцкаць, сапсаваць што-н. неахайным абыходжаннем (разм.).

В. паліто ў смалу.

|| незак. вырабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. вы́раб, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

manufacturing [ˌmænjuˈfæktʃərɪŋ] n. вы́раб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́делка ж. вы́раб, -бу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вуглевыпа́льванне, -я, н. (спец.).

Выраб драўнянага вугалю шляхам спальвання драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nougat [ˈnu:gɑ:] n. нуга́ (кандытарскі выраб)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)