вы́піўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́піўка вы́піўкі
Р. вы́піўкі вы́півак
Д. вы́піўцы вы́піўкам
В. вы́піўку вы́піўкі
Т. вы́піўкай
вы́піўкаю		 вы́піўкамі
М. вы́піўцы вы́піўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́піўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -півак, ж. (разм.).

1. Выпіванне спіртных напіткаў.

Абед з выпіўкай.

2. Бяседа, пачастунак са спіртным.

Наладзіць выпіўку.

3. Спіртныя напіткі.

На стале было многа выпіўкі і закускі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́піўка ж., разг., в разн. знач. вы́пивка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́піўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; Р мн. ‑півак; ж.

1. Выпіванне спіртных напіткаў. Абед з выпіўкай. □ Заглянула [Тамара] па дарозе.. у сельмаг і застала там свайго мужа Кірыла за выпіўкай. Дуброўскі.

2. Бяседа, пачастунак з віном, гарэлкай.

3. Тое, што прызначана для выпівання; віно, гарэлка. Сталы трашчалі ад выпіўкі і закускі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́піўка ж. разм.

1. (папойка) Trínkgelage n -s, -, Sáufgelage n; Kneiperéi f -, -en, Zecheréi f -, -i¦en;

2. (напоі) Spirituósen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

carousal [kəˈraʊzl] n. шу́мная папо́йка, вы́піўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́пивка разг., в разн. знач. вы́піўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попо́йка разг. вы́піўка, -кі ж., папо́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

libacja

ж. выпіўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pijatyka

ж. папойка, выпіўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)