выпускно́й выпускны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпускны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выпускны́ выпускна́я выпускно́е выпускны́я
Р. выпускно́га выпускно́й
выпускно́е		 выпускно́га выпускны́х
Д. выпускно́му выпускно́й выпускно́му выпускны́м
В. выпускны́ (неадуш.)
выпускно́га (адуш.)		 выпускну́ю выпускно́е выпускны́я (неадуш.)
выпускны́х (адуш.)
Т. выпускны́м выпускно́й
выпускно́ю		 выпускны́м выпускны́мі
М. выпускны́м выпускно́й выпускны́м выпускны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпускны́ выпускно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экза́мен экза́мен, -ну м., іспы́т, -ту м.;

вступи́тельный экза́мен усту́пны экза́мен (іспы́т);

выпускно́й экза́мен выпускны́ экза́мен (іспы́т);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БАКАЛА́ЎР

(лац. baccalaureus літар. васальны землеўладальнік),

першая вучоная ступень у большасці краін. Прысвойваецца пасля заканчэння 4-гадовага навучання першага ўзроўню, паспяховай здачы дзярж. экзаменаў і абароны выпускной работы (бакалаўр навук, бакалаўр эканомікі). У сярэдневяковых ун-тах Зах. Еўропы надавалася студэнтам пасля завяршэння першага этапу адукацыі. У Расіі некаторы час бакалаўрамі называлі выкладчыкаў духоўных акадэмій; у канцы 18 ст. гэтае званне атрымлівалі выпускнікі Настаўніцкага ін-та пры Маскоўскім ун-це. У Францыі (з 1808) надаецца пасля заканчэння поўнай сярэдняй школы і дае права паступлення ва ун-т. Дыплом бакалаўра звычайна эквівалентны дыплому, які атрымліваюць выпускнікі бел. ВНУ з 4-гадовым тэрмінам навучання пасля здачы дзярж. Экзаменаў.

т. 2, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)