Вы́пук ’узгорак, акругленае ўзвышша’ (слаўг., Яшк.). Рус. дыял. табольск. вы́пук ’пукатасць’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпукнуць (гл. выпуклы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́пук Узгорак, акругленае ўзвышша (Слаўг.). Тое ж пука́тасць, гары́стасць, бука́тасць, уззы́шанасць, буката́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)