Вы́пук ’узгорак, акругленае ўзвышша’ (слаўг., Яшк.). Рус. дыял. табольск. вы́пук ’пукатасць’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпукнуць (гл. выпуклы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)