вы́пудзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́пуджу вы́пудзім
2-я ас. вы́пудзіш вы́пудзіце
3-я ас. вы́пудзіць вы́пудзяць
Прошлы час
м. вы́пудзіў вы́пудзілі
ж. вы́пудзіла
н. вы́пудзіла
Загадны лад
2-я ас. вы́пудзі вы́пудзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́пудзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́пудзіць сов., разг. вы́пугнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пудзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Разм. Нечакана напужаўшы, выгнаць адкуль‑н. Выпудзіць птушку з гнязда. Выпудзіць ліса з хмызняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пудзіць разм. áufschrecken vt; áufscheuchen vt (птушку)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́пугнуть сов., прост. вы́пудзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пуджаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)