выпара́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. выпара́ецца выпара́юцца
Прошлы час
м. выпара́ўся выпара́ліся
ж. выпара́лася
н. выпара́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпара́цца несов., см. выпа́рвацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпара́цца, ‑аецца.

1. Незак. да выпарыцца.

2. Зал. да выпара́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́парыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ператварыцца ў пару.

Вада выпарылася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, прапасці (разм.).

Радасць умомант выпарылася.

3. Папарыцца.

В. ў лазні.

|| незак. выпара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і выпа́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. выпарэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́парыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́паруся вы́парымся
2-я ас. вы́парышся вы́парыцеся
3-я ас. вы́парыцца вы́парацца
Прошлы час
м. вы́парыўся вы́парыліся
ж. вы́парылася
н. вы́парылася
Загадны лад
2-я ас. вы́парыся вы́парыцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́парыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wyparowywać

незак. выпарвацца, выпарацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

volatilize

[ˈvɑ:lətəlaɪz]

1.

v.t.

выпара́ць

2.

v.i.

выпара́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áusdunsten

1.

vi (s) выпара́цца

2.

vt вы́парыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúnsten

vi

1) (s) выпара́цца

2) (h) чадзі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Парфу́ма ’духі, адэкалон’ (ТСБМ), парфу́м (Нас.), парфуна (Яруш.) ’тс’, парху́ма ’духі, пах’ (Шпіл.). Ст.-бел. парфума, перфума, перхуна (Булыка, Лекс. запазыч., 109). З польск. parfuma < франц. parfum < лац. perfumāre ’выпарацца’ (параўн. Брукнер, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)