вынахо́дніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вынахо́дніцкі |
вынахо́дніцкая |
вынахо́дніцкае |
вынахо́дніцкія |
| Р. |
вынахо́дніцкага |
вынахо́дніцкай
вынахо́дніцкае |
вынахо́дніцкага |
вынахо́дніцкіх |
| Д. |
вынахо́дніцкаму |
вынахо́дніцкай |
вынахо́дніцкаму |
вынахо́дніцкім |
| В. |
вынахо́дніцкі (неадуш.)
вынахо́дніцкага (адуш.) |
вынахо́дніцкую |
вынахо́дніцкае |
вынахо́дніцкія (неадуш.)
вынахо́дніцкіх (адуш.) |
| Т. |
вынахо́дніцкім |
вынахо́дніцкай
вынахо́дніцкаю |
вынахо́дніцкім |
вынахо́дніцкімі |
| М. |
вынахо́дніцкім |
вынахо́дніцкай |
вынахо́дніцкім |
вынахо́дніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вынахо́дніцкі изобрета́тельский;
~кае пра́ва — изобрета́тельское пра́во
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вынахо́дніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вынаходніка, вынаходніцтва. Вынаходніцкія здольнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вынахо́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто вынайшаў што-н.
Нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.
|| ж. вынахо́дніца, -ы, -ніц.
|| прым. вынахо́дніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
патэ́нтна-вынахо́дніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
патэ́нтна-вынахо́дніцкі |
патэ́нтна-вынахо́дніцкая |
патэ́нтна-вынахо́дніцкае |
патэ́нтна-вынахо́дніцкія |
| Р. |
патэ́нтна-вынахо́дніцкага |
патэ́нтна-вынахо́дніцкай
патэ́нтна-вынахо́дніцкае |
патэ́нтна-вынахо́дніцкага |
патэ́нтна-вынахо́дніцкіх |
| Д. |
патэ́нтна-вынахо́дніцкаму |
патэ́нтна-вынахо́дніцкай |
патэ́нтна-вынахо́дніцкаму |
патэ́нтна-вынахо́дніцкім |
| В. |
патэ́нтна-вынахо́дніцкі (неадуш.)
патэ́нтна-вынахо́дніцкага (адуш.) |
патэ́нтна-вынахо́дніцкую |
патэ́нтна-вынахо́дніцкае |
патэ́нтна-вынахо́дніцкія (неадуш.)
патэ́нтна-вынахо́дніцкіх (адуш.) |
| Т. |
патэ́нтна-вынахо́дніцкім |
патэ́нтна-вынахо́дніцкай
патэ́нтна-вынахо́дніцкаю |
патэ́нтна-вынахо́дніцкім |
патэ́нтна-вынахо́дніцкімі |
| М. |
патэ́нтна-вынахо́дніцкім |
патэ́нтна-вынахо́дніцкай |
патэ́нтна-вынахо́дніцкім |
патэ́нтна-вынахо́дніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
изобрета́тельский вынахо́дніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
inventive
[ɪnˈventɪv]
adj.
1) вынахо́длівы, здо́льны ствара́ць, вынахо́дзіць но́вае
2) вынахо́дніцкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wynalazczy
1. вынаходлівы; кемлівы; кемны;
2. вынаходніцкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
меха́нік
(лац. mechanicus, ад гр. mechanikos = вынаходніцкі)
спецыяліст, які назірае за работай машын і правільным іх выкарыстаннем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)