выме́шванне

‘ад вымесіць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выме́шванне
Р. выме́швання
Д. выме́шванню
В. выме́шванне
Т. выме́шваннем
М. выме́шванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выме́шванне

‘ад вымешаць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выме́шванне
Р. выме́швання
Д. выме́шванню
В. выме́шванне
Т. выме́шваннем
М. выме́шванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выме́шванне I ср. выме́шивание; см. выме́шваць I

выме́шванне II ср. выме́шивание, проме́шивание; см. выме́шваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выме́шванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць ​1 — вымесіць.

выме́шванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць ​2 — вымешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выме́шивание​I выме́шванне, -ння ср.; см. выме́шивать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выме́шивание​II выме́шванне, -ння ср.; см. выме́шивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)