выме́шванне
‘ад вымешаць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выме́шванне | |
| выме́швання | |
| выме́шванню | |
| выме́шванне | |
| выме́шваннем | |
| выме́шванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)