вы́марачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́марачны вы́марачная вы́марачнае вы́марачныя
Р. вы́марачнага вы́марачнай
вы́марачнае		 вы́марачнага вы́марачных
Д. вы́марачнаму вы́марачнай вы́марачнаму вы́марачным
В. вы́марачны (неадуш.)
вы́марачнага (адуш.)		 вы́марачную вы́марачнае вы́марачныя (неадуш.)
вы́марачных (адуш.)
Т. вы́марачным вы́марачнай
вы́марачнаю		 вы́марачным вы́марачнымі
М. вы́марачным вы́марачнай вы́марачным вы́марачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́марачны юр. вы́морочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́марачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які застаўся без гаспадара пасля смерці ўладальніка пры адсутнасці нашчадкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́марачны юрыд. érblos, hérrenlos;

вы́марачная маёмасць Gut óhne Érbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́марачны (БРС). Рус. вы́морочный, укр. ви́морочний. У беларускіх дзелавых помніках фіксуецца ў 1610 г. (КГС). Да выміраць, мор. У рус. мове непасрэдна ад вы́морка ’стан па дзеяслову выміраць’ (Шанскі, 1, В, 226 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́морочный юр. вы́марачны, безгаспада́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

érblos

a юрыд.

1) вы́марачны, які́ не пакі́нуў па сабе́ спадкае́мцаў

2) пазба́ўлены спа́дчыны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)