вымага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Дамагацца чаго-н. шантажом, прымусам, сілай.

В. грошы.

2. чаго, са злуч. «каб» і без дап. Патрабаваць.

В. да сябе ўвагі.

В., каб усё было дакладна выканана.

|| наз. вымага́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымага́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вымага́ю вымага́ем
2-я ас. вымага́еш вымага́еце
3-я ас. вымага́е вымага́юць
Прошлы час
м. вымага́ў вымага́лі
ж. вымага́ла
н. вымага́ла
Загадны лад
2-я ас. вымага́й вымага́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вымага́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымага́ць несов.

1. вымога́ть;

2. тре́бовать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

1. Дамагацца чаго‑н. прымусам, сілай, пагрозамі; настойліва патрабаваць. Вымагаць грошы.

2. чаго, са злучн. «каб» і без дап. Патрабаваць. Вымагаць да сябе ўвагі. Работа вымагае ўмення. □ Радасць працы вымагае, каб усё тое, што добра зроблена, было заўважана і адзначана. Чорны. Садзяцца госці, ды не зразу,.. Бо так шляхетнасць вымагае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымага́ць

1. (патрабаваць, мець патрэбу ў чым-н.) erfórdern vt; bedürfen vi (чаго-н. G);

2. разм. (дамагацца шантажом) erpréssen vt; ábpressen vt;

вымага́ць гро́шы ў каго-н. von j-m Geld erpréssen;

вымага́ць дазна́нне ў каго-н. j-m ein Geständnis ábnötigen, von j-m ein Geständnis erzwíngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вымага́ць (БРС, Нас., Гарэц., Касп., Шат., Бяльк., Яруш., КЭС, лаг.; Бір. Дзярж.). Рус. вымога́ть, укр. вимага́ти, польск. wymagać, чэш. vymáhati, славац. vymáhať. Ад вы‑ і ‑магаць, дзе другая частка, відавочна, узята з дзеясловаў тыпу памагаць, якія з’яўляюцца ітэратывамі ад дзеясловаў зак. тр.; параўн. рус. вымочь — вымагаць (Шанскі, 1, В, 226). Аб дээтымалагізацыі гэтага дзеяслова гл. Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 194.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вымога́ть несов. вымага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымагаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

extort [ɪkˈstɔ:t] v. (from) вымага́ць (што-н. сілай, пагрозамі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

żądać

незак. патрабаваць, дамагацца, вымагаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)