вымага́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца вымаганнем.

|| ж. вымага́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вымага́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымага́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вымага́льнік вымага́льнікі
Р. вымага́льніка вымага́льнікаў
Д. вымага́льніку вымага́льнікам
В. вымага́льніка вымага́льнікаў
Т. вымага́льнікам вымага́льнікамі
М. вымага́льніку вымага́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымага́льнік м. вымога́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымага́льнік, ‑а, м.

Той, хто вымагае што‑н. Міхалка паддаецца спакусе, становіцца памагатым і вымагальнікам, нават захапляецца сваёй роляй. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымага́льнік м. (шантажыст) Erprésser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вымага́льнік (БРС). Ад вымагаць (гл.) пры дапамозе суф. ‑льнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вымога́тель вымага́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымага́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да вымагальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blackmailer [ˈblækmeɪlə] n. шантажы́ст; шантажы́стка; вымага́льнік; вымага́льніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

racketeer​1 [ˌrækəˈtɪə] n. рэкеці́р; вымага́льнік; махля́р; аферы́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)