Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выкіда́цьнесов., в разн. знач. выбра́сывать, выки́дывать; (снимать что-л. в тексте, книге — ещё) опуска́ть; см. вы́кінуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́кідаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае). Выкідаць на вуліцу ўсе рэчы.
2.перан.Разм. З цяжкасцю ўзгадаваць. Выкідаць дзяцей.
выкіда́ць1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак.да выкінуць.
выкіда́ць2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак.давы́кідаць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́кідаць (БРС, Шат., Касп., Яруш., Бяльк.), вы́кідацца ’стараннай працай, руплівасцю выйсці з цяжкага становішча’; ’вырасці ў беднасці’; ’акрыяць’ (Янк. III); ’вырасці, выхавацца’; ’перанесці, перажыць пэўны час’ (Шат.), законч. трыванне выкінуцца ’нечакана з’явіцца’ (КЭС, лаг.). Гл. кідаць. Значэнне ’акрыяць’ або калька з літ., параўн. pasitaisýti ’акрыяць, паправіцца’ і taisýti ’выкідваць (штукі)’, або вынік незалежнага развіцця семантыкі дзеясловаў з прыстаўкай вы‑ і са значэннем руху знутры, якія вельмі часта набываюць пераносныя значэнні ’выйсці з цяжкага становішча, пазбавіцца ад бяды’; ’вырасці (у беднасці)’ і г. д.; параўн. выкачацца, выкруціцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выкіда́ць, выкі́дваць, вы́кінуць
1. hináuswerfen*vt, hináusschmeißen*vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráuswerfen*, heráusschmeißen*vt (у напрамку да таго, хто гаворыць), wégwerfen*vt;
выкіда́ць з вакна́ zum Fénster hináuswerfen*;
выкіда́ць за борттс.перан. über Bord wérfen*;
2.разм. (выпусціць у продаж) wérfen*vt;
выкіда́ць тава́ры на ры́нак Wáren auf den Markt wérfen*;
3. (выключыць, выкрасліць) stréichen*vt;
4. (выгнаць) hináusjagen vt;
выкіда́цькаго-н на ву́ліцуj-n auf die Stráße sétzen;
◊
выкіда́цьшто-н з галавы́ sich etw. aus dem Kopf schlágen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)