выкрада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выкрадае.

В. дакументаў.

|| ж. выкрада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкрада́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выкрада́льнік выкрада́льнікі
Р. выкрада́льніка выкрада́льнікаў
Д. выкрада́льніку выкрада́льнікам
В. выкрада́льніка выкрада́льнікаў
Т. выкрада́льнікам выкрада́льнікамі
М. выкрада́льніку выкрада́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкрада́льнік м. похити́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкрада́льнік, ‑а, м.

Той, хто выкрадае. Выкрадальнік папер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкрада́льнік м.

1. (чаго-н.) Räuber m -s, -, Dieb m -(e)s, -e;

2. (каго-н.) Entführer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Выкрада́льнік (БРС). Да выкрадаць (гл. красці); структурная калька рус. похити́тель або самастойнае ўтварэнне па тыпу выкрывальнік, злучальнік і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выкрада́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да выкрадальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kidnapper [ˈkɪdnæpə] n. выкрада́льнік (людзей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

похити́тель зло́дзей, -дзея м., выкрада́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skyjacker [ˈskaɪdʒækə] n. паве́траны піра́т, выкрада́льнік самалётаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)