выкліка́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выкліка́нне |
| Р. |
выкліка́ння |
| Д. |
выкліка́нню |
| В. |
выкліка́нне |
| Т. |
выкліка́ннем |
| М. |
выкліка́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выкліка́нне ср. вызыва́ние, вы́зов м.; спра́шивание; см. выкліка́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выкліка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. выкліка́ць — вы́клікаць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правака́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Здрадніцкія дзеянні, падбухторванне каго-н. да такіх дзеянняў, якія могуць прывесці да цяжкіх вынікаў.
Паддацца на правакацыю.
2. Штучнае выкліканне якіх-н. прымет хваробы (спец.).
|| прым. правакацы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
encore1 [ˈɒŋkɔ:] n. выкліка́нне на біс;
give/play an encore выко́нваць на біс
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Правака́цыя ’наўмыснае падбухторванне’, ’штучнае выкліканне праяў хваробы’ (ТСБМ). Праз рус. провока́ция з польск. prowokacja або ням. Provokation ’тс’. Апошнія — з лац. prōvocātiō ’правакацыя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wywabianie
н.
1. выкліканне; выбаўленне;
2. вывядзенне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pobudzenie
н.
1. выкліканне; стымуляванне;
2. фізіял.узбуджэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
КУНІЛІ́НГУС
(ад лац. cunnus вонкавыя жаночыя палавыя органы + lingo лізаць),
кумбітмака, выкліканне палавога ўзбуджэння ў жанчыны ўздзеяннем на яе вонкавыя палавыя органы (найчасцей на клітар) губамі і языком. Адна з форм нармальнага палавога жыцця чалавека. У любоўнай гульні К. дазваляе эфектыўна правесці перыяд папярэдніх ласкаў, давесці ўзбуджэнне жанчыны да аргазму, К. іншы раз дасягаецца аргазм пасля коітуса.
т. 9, с. 22
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
выклика́ние ср.
1. выкліка́нне, -ння ср.;
2. выгу́кванне, -ння ср., вы́гук, -ку м., выкры́кванне, -ння ср.; см. выклика́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)