выклю́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выклю́чны выклю́чная выклю́чнае выклю́чныя
Р. выклю́чнага выклю́чнай
выклю́чнае		 выклю́чнага выклю́чных
Д. выклю́чнаму выклю́чнай выклю́чнаму выклю́чным
В. выклю́чны (неадуш.)
выклю́чнага (адуш.)		 выклю́чную выклю́чнае выклю́чныя (неадуш.)
выклю́чных (адуш.)
Т. выклю́чным выклю́чнай
выклю́чнаю		 выклю́чным выклю́чнымі
М. выклю́чным выклю́чнай выклю́чным выклю́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выклю́чны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца выключэннем з агульных правіл, са звычайных норм (кніжн.).

Выключныя правы.

2. Асаблівы, незвычайны.

В. выпадак.

3. Які з’яўляецца асаблівасцю толькі дадзенай асобы, калектыву, рэчы.

Выключная заслуга вучонага.

Вырабы выключнай якасці.

|| наз. выклю́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выклю́чны в разн. знач. исключи́тельный, ре́дкостный;

~ныя — зако́ны исключи́тельные зако́ны;

в. вы́падак — исключи́тельный (ре́дкостный) слу́чай;

чалаве́к ~най дабрыні́ — челове́к исключи́тельной (ре́дкостной) доброты́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выклю́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца выключэннем з агульных правіл, са звычайных нормаў.

2. Асаблівы, незвычайны; рэдкі. Справа мае выключнае значэнне. □ Людзі працавалі з выключнай напружанасцю — дзень і ноч. Шамякін. // Разм. Вельмі добры. Выключнае ўражанне. □ — Выключная юшка! — не ўстрымаўся Сярго, каб не пахваліць ежу. Гурскі.

3. Які з’яўляецца асаблівасцю толькі лапай асобы, калектыву ці рэчы. Выключная заслуга вучонага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выклю́чны áusschließlich; Áusnahme ; áußerordentlich; áußergewöhnlich (надзвычайны);

выклю́чныыя здо́льнасці áußergewöhnliche Fähigkeiten;

выклю́чныае пра́ва áusschließliches [exklusíves] Recht;

выклю́чныы вы́падак Áusnahmefall m -(e)s, -fälle, Sónderfall m;

выклю́чныыя паўнамо́цтвы áußerordentliche Vóllmacht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Выклю́чны (БРС, КТС). Да выключаць. Калька рус. исключительный ’тс’ (Гіст. мовы, 2, 141).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЫКЛЮ́ЧНЫ ЗАКО́Н СУ́ПРАЦЬ САЦЫЯЛІ́СТАЎ,

«Закон супраць шкодных і небяспечных памкненняў сацыял-дэмакратыі», антыдэмакратычны заканад. акт, накіраваны супраць сацыяліст. і рабочага руху ў Германіі ў 1878—90. Ініцыіраваны рэйхсканцлерам О.Бісмаркам. Прыняты рэйхстагам і набыў сілу ў кастр. 1878 (тэрмін дзеяння 2,5 года; прадоўжаны ў 1881, 1884, 1886 і 1888). Паводле закону забараняліся с.-д. і распускаліся многія рабочыя арг-цыі, закрываліся рабочыя газеты і часопісы, канфіскоўвалася сацыяліст. л-ра і інш. За гады яго дзеяння распушчана 350 рабочых арг-цый, арыштавана 1500 і выслана 900 чал. Жорсткая рабочая палітыка Бісмарка выклікала новыя хвалі выступленняў працоўных і рост сярод іх папулярнасці с.-д. партыі. Пасля адстаўкі Бісмарка (1890) тэрмін дзеяння закону не быў прадоўжаны і ён страціў сілу.

т. 4, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

выбі́тны, -ая, -ае.

Выдатны, выключны.

В. вучоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няба́чаны, -ая, -ае.

Выключны, незвычайны.

Н. поспех.

Н. ўраджай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяспры́кладны, -ая, -ае.

Які не мае сабе роўнага; выключны.

Б. подзвіг.

|| наз. бяспры́кладнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)