выкара́сквацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выкара́скваюся выкара́скваемся
2-я ас. выкара́скваешся выкара́скваецеся
3-я ас. выкара́скваецца выкара́скваюцца
Прошлы час
м. выкара́скваўся выкара́скваліся
ж. выкара́сквалася
н. выкара́сквалася
Загадны лад
2-я ас. выкара́сквайся выкара́сквайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час выкара́скваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкара́сквацца несов., прост. прям., перен. выкара́бкиваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкара́сквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да выкараскацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́караскацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Тое, што і выкарабкацца.

|| незак. выкара́сквацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкара́бкиваться несов. выкара́бквацца; выкара́сквацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wygrzebywać się

незак. разм. выкарасквацца, вылазіць, выбірацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вы́дыбаць ’вылезці, выбрацца адкуль-небудзь’ (КТС), вы́дзыбаць ’выцягнуць з цяжкасцю з непрыемнага становішча’ (Нас.), вы́дзыбацца ’выцягнуцца, вырасці вялікім’ (Янк. II). Рус. выдыба́ць ’вылязаць, выкарасквацца аднекуль’. Ад дыбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)